Ściągawka wspólnych poleceń GNU Tar
GNU Tar to potężne narzędzie do archiwizacji z wiersza poleceń dla systemu Linux i innych systemów operacyjnych typu UNIX . Po raz pierwszy został opracowany w Bell Laboratories w celu niezawodnego przechowywania dowolnych multimediów cyfrowych na archiwalnych kopiach zapasowych na taśmach. Obecnie GNU Tar jest „wszechstronnym” narzędziem, które przechowuje dowolny plik w formacie łatwym do przeniesienia.
Jedną z potężnych cech GNU Tar jest jego elastyczność w zakresie obsługi danych. Zapewnia opcje, które pozwalają kompresować, rozpakowywać, a nawet przekierowywać archiwum do potoków UNIX. To sprawia, że GNU Tar jest użytecznym narzędziem do przechowywania danych i manipulowania nimi za pomocą wiersza poleceń.
Ta ściągawka pokaże ci polecenia w GNU Tar, których możesz użyć do manipulowania plikami Tar w Linuksie. Nie tylko to, pokaże także kilka zaawansowanych opcji, które pozwolą ci zajrzeć do wnętrza archiwum.
| Komenda | Opis |
|---|---|
| Tworzenie archiwów | |
| smoła – zob. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum o nazwie „output.tar” z folderu „input”. |
| smoła – zob. /device.tar /dev/sda1 | Utwórz archiwum o nazwie „device.tar” wykorzystując zawartość całej partycji sda1. |
| smoła -czf. /wyjście.tar.gz. /wejście/ | Utwórz archiwum o nazwie „output.tar” z folderu „input”. |
| tar -cjf. /wyjście.tar.bz2. /wejście/ | Utwórz archiwum o nazwie „output.tar.gz” i skompresuj je przy użyciu algorytmu GZIP. |
| smoła -cJf. /wyjście.tar.xz. /wejście/ | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar.xz” i skompresuj je za pomocą algorytmu XZ. |
| smoła -cZf. /wyjście.tar.z. /wejście/ | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar.xz” i skompresuj je za pomocą algorytmu XZ. |
| tar –lzip -por. /wyjście.tar.lz. /wejście/ | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar.z” i skompresuj je za pomocą algorytmu LZ. |
| smoła –lzop -por. /wyjście.tar.lzo. /wejście/ | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar.lz” i skompresuj je przy użyciu algorytmu LZIP. |
| smoła -cML 1024000 -f. /wyjście.tar. /duży.plik | Podziel plik „large.file” na zestaw wieloczęściowych archiwów o pojemności 1 GB. |
| tar -hcf. /wyjście.tar. /wejście.łącze | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar.lzo” i skompresuj je przy użyciu algorytmu LZOP. |
| tar –format=v7 -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Upewnij się, że archiwum „output.tar” jest zgodne z oryginalnym plikiem tar V7 UNIX. |
| tar –sort=nazwa -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz nowe archiwum o nazwie „output.tar” i posortuj jego zawartość alfabetycznie. |
| tar –ostrzeżenie=brak -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Wyłącz wszystkie komunikaty ostrzegawcze podczas tworzenia „output.tar”. |
| tar –ostrzeżenie=wszystko -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Wydrukuj wszystkie komunikaty ostrzegawcze podczas tworzenia „output.tar”. |
| tar -wcf. /wyjście.tar. /wejście/ | Włącz tryb interaktywny Tar podczas tworzenia archiwum. |
| Filtrowanie członków archiwum | |
| tar – wykluczaj kopie zapasowe – por. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie dołączaj żadnych plików blokady bazy danych ani binarnych plików kopii zapasowej do końcowego wyniku. |
| tar – wyklucz-pamięć podręczną – por. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie dołączaj żadnego pliku pamięci podręcznej do ostatecznego wyniku. |
| tar –wyklucz-vcs -cf. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie dołączaj żadnego pliku o nazwie „foo” do końcowego wyniku. |
| tar –exclude=foo -cf. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie dołączaj żadnego pliku o nazwie „foo” do końcowego wyniku. |
| tar –exclude-tag-all=foo -cf. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie dołączaj żadnego folderu zawierającego plik „foo”. |
| tar – brak rekurencji – por. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale nie schodź do żadnych podkatalogów w bieżącym folderze. |
| smoła –bez-nie-niecytowanych -por. /wyjście.tar. /”wejście”/ | Utwórz archiwum i traktuj cytaty w folderze wejściowym jako znaki literalne. |
| smoła -Pcf. /output.tar /home/$USER/input/ | Utwórz archiwum i upewnij się, że wszystkie ścieżki do katalogów w nim zawarte są bezwzględne. |
| tar – nowszy=2023-06-30 -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum, ale dołącz tylko pliki w folderze „input”, które zostały utworzone po 30 czerwca. |
| tar –remove-files -cf. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum i usuń zawartość folderu „input” po zakończeniu archiwizacji. |
| smoła -Wcf. /wyjście.tar. /wejście/ | Utwórz archiwum i sprawdź jego integralność po zakończeniu. |
| tar –ignore-case -cf. /wyjście.tar. /Wejście/ | Wyłącz rozróżnianie wielkości liter w Tar podczas tworzenia nowych archiwów. |
| tar -C /inny/katalog -por. /wyjście.tar. /wejście/ | Przenieś bieżący katalog roboczy Tar i utwórz archiwum, używając znajdującego się w nim folderu wejściowego. |
| Sprawdzanie archiwów | |
| tar -tf. /wyjście.tar | Wydrukuj zawartość „output.tar” w krótkim formacie. |
| tar -tvf. /wyjście.tar | Wydrukuj zawartość „output.tar” w długim formacie. |
| tar –index-file=foo -tvf. /wyjście.tar | Wydrukuj zawartość „output.tar” w długim formacie i zapisz w pliku „foo”. |
| tar –utc -tvf. /wyjście.tar | Wydrukuj zawartość „output.tar” i przekonwertuj wszystkie czasy modyfikacji na UTC. |
| tar – sumy -tvf. /wyjście.tar | Wydrukuj zawartość „output.tar” i wyświetl całkowitą ilość bajtów dla archiwum. |
| tar –punkt kontrolny -zob. /wyjście.tar. /wejście/ | Drukuj proces archiwizacji bieżącego pliku tar co 10 członków archiwum. |
| tar -tvRf. /wyjście.tar | Wydrukuj numer bloku dla każdego członka w „output.tar”. |
| Modyfikowanie archiwów | |
| tar –group=foo -xf. /wyjście.tar | Nowsze treści umieszczaj tylko na końcu archiwum „output.tar”. |
| tar –użytkownik=foo -xf. /wyjście.tar | Dołączaj tylko nowsze treści na końcu archiwum „output.tar”. |
| tar-rf. /wyjście.tar. /nowe-wejscie/ | Dołącz zawartość folderu „new-input” na końcu archiwum „output.tar”. |
| tar -uf. /wyjście.tar. /wejście/ | Zaktualizuj właściciela całej zawartości archiwum na „foo”. |
| tar –checkpoint-action=’cmd’ -cf. /wyjście.tar. /wejście/ | Uruchom polecenie „cmd” w archiwum co 10 członków archiwum. |
| Ekstrakcja archiwów | |
| smoła -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar” w bieżącym katalogu roboczym. |
| smoła -xkf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar”, ale nie zastępuj żadnych aktualnie istniejących plików w katalogu. |
| tar – zachowaj nowsze pliki -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar”, ale nie zastępuj żadnych plików, które są nowsze niż zawartość archiwum. |
| tar –no-overwrite-dir -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar”, ale nie modyfikuj właściwości żadnego folderu w bieżącym katalogu. |
| tar –keep-directory-symlink -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar”, ale nie modyfikuj żadnych dowiązań symbolicznych w bieżącym katalogu. |
| tar – nadpisz -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar” i zastąp wszystkie pliki w bieżącym katalogu. |
| tar -mxf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar”, ale nie używaj wartości „mtime” zarchiwizowanych plików podczas rozpakowywania. |
| smoła – zachowaj -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij „output.tar” i nie aktualizuj uprawnień użytkownika i grupy dla bieżącego użytkownika. |
| tar -wxf. /wyjście.tar | Włącz tryb interaktywny Tar podczas rozpakowywania archiwum. |
| tar –strip-components=3 -xf. /wyjście.tar | Wyodrębniaj tylko te pliki w „output.tar”, które mają głębokość trzech katalogów. |
| tar –transform=s/wzór/łańcuch/ -xf. /wyjście.tar | Wyodrębnij archiwum „output.tar” i zamień każdy plik o nazwie „pattern” na „string”. |
| tar –ostrzeżenie=brak -xf. /wyjście.tar | Wyłącz wszystkie komunikaty ostrzegawcze podczas rozpakowywania „output.tar”. |
| tar –warning=all -xf. /wyjście.tar | Wydrukuj wszystkie komunikaty ostrzegawcze podczas rozpakowywania „output.tar”. |
Źródło obrazu: Unsplash . Wszystkie przeróbki autorstwa Ramces Red.
Dodaj komentarz